eenzaam te zijn?
Risicofactoren in kaart brengen
Doel van het onderzoek was om in kaart te brengen wat de risicofactoren zijn voor eenzaamheid en te achterhalen of de risicofactoren verschillen tussen leeftijdsgroepen. De onderzoekers keken naar drie leeftijdsgroepen: jong volwassenen (< 30), volwassenen van middelbare leeftijd (30-64) en ouderen (> 64).
Wie loopt risico?
Uit deze studie blijkt dat een aantal factoren samenhangt met eenzaamheid in alle drie de leeftijdsgroepen. Eenzaamheid was hoger onder mannen, personen met lagere opleidingsniveaus, individuen die moeite hebben met rondkomen, personen met een slechtere geestelijke gezondheid, mantelzorgers die de verleende zorg als belastend ervaren en personen die minder dan 2 keer per maand contact hebben met hun familie, vrienden of buren of een ongunstig sociaal netwerk hebben.
Leeftijdgebonden risico’s
Naast deze algemene risicofactoren van eenzaamheid, zijn bij dit onderzoek ook een aantal factoren gevonden die alleen bij bepaalde leeftijdsgroepen in verband gebracht worden met eenzaamheid. Bij jongvolwassenen was de eenzaamheid hoger onder niet-westerse allochtonen en personen met een lichamelijke handicap. Bij volwassenen van middelbare leeftijd waren alleenwonenden, niet-westerse allochtonen en personen zonder betaalde baan meer eenzaam. Tot slot waren onder ouderen alleenwonenden en personen met een lichamelijk handicap meer eenzaam.
Gevolgen voor aanpak eenzaamheid
Dit onderzoek heeft laten zien dat verschillende levensfasen verschillende risicofactoren van eenzaamheid kunnen hebben. De onderzoekers, waaronder Elody Hutten en Ellen Jongen en KlaasJan Hajema (GGD Zuid-Limburg), wijzen er dan ook op dat het nodig kan zijn om verschillende eenzaamheidsinterventies uit te voeren afhankelijk van de leeftijdsgroep.
* Onder jongvolwassenen en volwassenen van middelbare leeftijd is gekeken naar de frequentie van het sociale contact (minder dan 2x per maand) en onder ouderen is gekeken naar het type sociale netwerk.
