Vakcommunity's

Het fenomeen vakcommunity's is door de Zwitserse onderwijskundige Etienne Wenger gemerkt als 'communities of practice', zeg maar netwerken van mensen in een vakgebied (met name onderwijs) die actief kennis uitwisselen en zo van elkaar leren. Vakcommunity’s dragen in het onderwijs bij aan het ontwikkelen en delen van kwalitatief hoogstaand leermateriaal, en ze leiden ook tot een vruchtbaar contact met vakgenoten van wie geleerd kan worden.

Energie en steun

'Om een vakcommunity tot een succes te maken, is het nodig dat de deelnemers daar vanaf het begin energie in kunnen stoppen waardoor de community als het ware vanzelf gaat draaien', betoogt Sloep. Ook is het belangrijk dat de deelnemers binnen de vakcommunity gelijkwaardig zijn, dat hun plaats binnen een organisatie daarbij geen rol speelt.
'Deelnemers moeten niet alleen zelf investeren in een vakcommunity, maar ook gesteund worden door hun onderwijsinstellingen. Die instellingen moeten het maken en delen van open leermaterialen zo belangrijk vinden dat ze mensen vrijmaken voor deelname aan de vakcommunity', zegt Kreijns. Subsidie is niet genoeg, stelt hij. Want te vaak heeft hij gezien dat het einde van een subsidie het einde van een community betekende.

Corona

Kreijns vindt ook informeel contact belangrijk voor vakcommunity’s. Hij ziet daarom in de huidige corona-omstandigheden een duidelijke beperking voor het functioneren van vakcommunity's, doordat deelnemers bijna geen informeel en fysiek contact kunnen hebben. Hij raadt daarom aan om niet alleen regelmatig online videovergaderingen te organiseren maar ook online 'koffieautomaatmomenten' in te plannen om over andere dingen te kunnen praten.

Meer lezen

Het interview staat op de website van Surf, waar nog veel meer informatie over het fenomeen vakcommunity's is te vinden.