Saai maar verstandig

'Normaal gesproken verlopen mijn dagen nogal volgens een vaste planning van studie, huishouden en werk. Die planning werd natuurlijk volledig overhoopgegooid toen de coronacrisis begon.' Ineens waren Karins man Marcel en kinderen Mathijs (15) en Eva (13) de hele dag thuis en haar activiteiten als vrijwilliger voor Landgoed Kasteel Geldrop lagen stil. 'We hebben vanaf het eerste moment wel zoveel mogelijk het gewone ritme aangehouden. Het helpt dat Mathijs zes dagen in de week om half zes eruit moet voor zijn krantenwijk. Dus we gaan op de gewone tijd naar bed en staan netjes op tijd op. Saai maar verstandig, zullen we maar zeggen.'

Lockdown activiteiten

'We hebben het geluk dat we een hond hebben en vlakbij het bos wonen. Een paar keer per dag maken we een lekkere wandeling. Alleen in het weekend mijden we de bossen omdat het dan een stuk drukker is.' Verder amuseert Karin zich goed. 'Ik kook en lees graag, wat handig is in deze tijd want dat kan natuurlijk prima thuis. Als ik met mijn boek op de bank ga zitten, komt de hond er vaak lekker bij liggen. Die vindt als enige de quarantaine geweldig: iedereen de hele dag gezellig thuis!'

Motiveren om te studeren

Karin merkt dat het in deze tijd lastiger is om te studeren. 'Ik word sneller afgeleid. Iedereen heeft op een ander moment pauze van school of werk. En ik vind het belangrijk om er dan even te zijn en te horen hoe het gaat.' Aan de andere kant is er juist meer tijd om te studeren omdat veel activiteiten wegvallen. Toch blijft het lastig om aan de slag te gaan. 'De noodzaak is weg als de druk niet zo hoog is. Ik denk dan sneller: 'Ach, dat kan morgen ook wel'. De eerste weken probeerde ik het schema wat ik had te handhaven, maar ik merkte dat dat niet werkte en een hoop stress opleverde. Nu probeer ik te doen wat gaat en tevreden te zijn met wat ik elke dag heb gedaan.'

Een ritme vasthouden helpt

Het is een heftige tijd, die op allerlei manieren veel van ons vraagt en ook veel energie kost. 'In het begin had ik de neiging om het nieuws constant op de voet te volgen en daar werd ik doodmoe en somber van. Ik maak me zorgen wat deze crisis voor de maatschappij en de economie gaat betekenen. Daar kan ik wakker van liggen ’s nachts. Wat mij helpt is het vasthouden van een normaal ritme, zoals op tijd opstaan en aankleden en op gewone tijden eten. En als ik teveel aan het piekeren ben, bel ik een vriendin of ga een stuk lopen met de hond.'