'Ik ben trots dat ik mezelf keer op keer heb overtroffen. Mijn wilskracht wint het van de tegenslagen'

In grote lijnen

Zeven jaar geleden, op zijn 27e, heeft Ewout een ernstig bedrijfsongeval gehad. Drie jaar lang was hij bedlegerig: 'Ik mankeer voornamelijk iets aan mijn benen, armen en handen, de klachten zijn helaas progressief. Ik zal blijvend moeten revalideren.' Naast het herstellen en verwerken van wat hem overkomen was, kreeg hij ook te maken met een ex-werkgever die niet bepaald netjes met hem en de situatie omsprong. Wat volgde, was een jarenlange, intensieve juridische strijd op het gebied van zowel arbeidsrecht als letselschade, waarin hij maar liefst vijf advocaten inschakelde. Al die negatieve energie leidde tot veel frustratie en verdriet. Ook de complexe PTSS, waarvan de wortels in zijn jeugd liggen, speelde weer op. 'Mijn letselschadeadvocaat was voor mij in die tijd een echte rots in de branding.'

Ik ga eindelijk mijn droom waarmaken

In 2020 neemt Ewout een belangrijk - life changing - besluit: hij meldt zich aan bij de bachelor Psychologie van de Open Universiteit. 'Ik wilde ontzettend graag dat er uit al dat slechte, toch ook iets goeds zou voortkomen. Het was altijd al mijn droom om psycholoog te worden. Door mijn jeugd heb ik nooit het zelfvertrouwen gehad om echt vol voor die studie te gaan. Daardoor heb ik ook geen geschikte vooropleiding voor de studie psychologie gevolgd. Ik werk nog steeds aan mijn herstel, verder ben ik fulltime student. Omdat ik voor 63% ben afgekeurd, heb ik een WIA-uitkering. Mijn doel is om nu zo snel mogelijk af te studeren en dan mijn pad te vervolgen in de richting die ik altijd al voor ogen had. Ik ga eindelijk mijn droom waarmaken!'

Ik groei, ik leer en ik geniet

'Als psycholoog heb je alleen je mond en je hersens nodig en daar mankeert gelukkig niet zoveel aan. Ik vind de opleiding interessant en ik leer er ook veel over mezelf van. De nodige zelfreflectie ook, daar begint het mee. Gekscherend wordt wel eens gezegd: als je psychologie gaat studeren, moet je ook zelf het een en ander hebben meegemaakt. Langere tijd achter elkaar concentreren of een heel boek van buiten leren, vind ik nog steeds lastig. Maar tot mijn grote vreugde gaat het wetenschappelijke gedeelte, zoals statistiek, me juist gemakkelijk af. Ik vind het zelfs leuk! Dus ik ontwikkel me, ik groei, ik leer en ik geniet daar oprecht van!'

Thesis over hyperseksualiteit

De komende maanden werkt Ewout aan zijn thesis over hyperseksualiteit. Juist dit - voor hem bijzonder gevoelige - onderwerp bleef als enige optie over. Ewout: 'Natuurlijk heb ik getwijfeld of dit wel verstandig is. Iemand in mijn directe omgeving was hyperseksueel, ik heb daar één van de trauma’s in mijn jeugd aan overgehouden. De normale reactie van PTSS is dat je je traumaonderwerp ontloopt. Maar ik heb zelf de knoop doorgehakt: ik ga dit doen, ik ga hiermee aan de slag. Mijn psycholoog staat er ook helemaal achter. Straks als ik zelf psycholoog ben, zal dit onderwerp ook wel eens voorbijkomen. Was ik er in eerste instantie een beetje angstig voor, nu ik me aan het voorbereiden ben, merk ik dat het een heel interessant onderwerp is. Bijkomend voordeel: er is - in vergelijking met andere onderwerpen - nog niet veel literatuur over. Voor mijzelf én voor mijn toekomstig werk als (klinisch) psycholoog kan ik hier dus veel van leren.'

Op naar de master(s)

Heel even heeft Ewout nog getwijfeld over de volgende stap. Het vak neuropsychologie had hem positief verrast. Maar nee: de master klinische psychologie moet en zal het worden. Toch moet hij nog één belangrijke beslissing nemen: kiest hij voor de specialisatie kind en jeugd of toch voor volwassenen? 'Misschien doe ik wel beide masters. De tijd zal het leren. Studeren is altijd een proces van ontwikkeling waarin je keuzes maakt. Beetje bij beetje kom je tot wat voor jou is weggelegd.'

War Child

Bij zijn master hoopt hij straks wél een eigen onderwerp voor de thesis te mogen kiezen. Het moet raar lopen, wil het dan niet iets in de richting van traumapathologie zijn. 'Al vanaf mijn 18e ben ik donateur van War Child. Ooit hoop ik als psycholoog voor een NGO als War Child te werken met getraumatiseerde kinderen in conflictgebieden. Ik weet zelf hoe belangrijk het is om kind te mogen zijn. En als dat door de omstandigheden niet kan, hoeveel impact dat heeft op je verdere ontwikkeling en hoe dat doorwerkt in je hele volwassen leven. Ik had die traumatische ervaringen uit mijn jeugd natuurlijk liever niet meegemaakt, maar nu dat wel zo is, kan ik het als ervaringsdeskundige professional ook ten goede gebruiken.'