Functioneel programmeren

In de cursus wordt de tweede editie van het Engelstalige tekstboek Programming in Haskell van Graham Hutton gebruikt. De programmeertaal wordt stapsgewijs geïntroduceerd en er wordt stilgestaan bij de belangrijkste concepten van de taal. Aan bod komen onder andere functies die recursief zijn (een functie die zichzelf aanroept), hogere-ordefuncties (een functie die een andere functie als parameter heeft) en functies waarin patroonherkenning wordt gebruikt om gevallen te onderscheiden. Het principe van currying en het partieel toepassen van functies met meerdere parameters wordt behandeld. Verder komen allerlei functies over lijsten langs en worden lijstcomprehensies geïntroduceerd; dit is een speciale taalconstructie om berekeningen met lijsten op een korte en intuïtieve manier op te schrijven.

Haskell heeft een krachtig typesysteem dat statisch de types van een programma controleert zonder dit programma uit te voeren. Met dit typesysteem kunnen vele soorten fouten in een programma vroegtijdig worden gedetecteerd. Alle types van een programma kunnen automatisch worden afgeleid, wat betekent dat het aantal verplichte typeannotaties voor een programmeur minimaal is. Toch is het wel een goede gewoonte om functietypes expliciet op te schrijven. Parametrische polymorfie (vergelijkbaar met Java Generics) en overloading van functies via typeklassen worden aan de orde gesteld. Ook leer je om via datatype-declaraties en typesynoniemen zelf nieuwe types te definiëren.

In de latere leereenheden komen nog enkele meer geavanceerde onderwerpen langs. Zo wordt gekeken naar de manier waarop input-output gerealiseerd kan worden in een taal waarin neveneffecten, zoals het wegschrijven van een bestand of het inlezen van een toetsaanslag, op een speciale manier plaatsvinden. In Haskell gebeurt dit met het wiskundige concept monad.
Verder wordt bestudeerd hoe expressies pas op het laatste moment uitgerekend worden (luie evaluatie) en waarom dit het mogelijk maakt om te werken met oneindige datastructuren. Als laatste wordt het principe van inductie uitgelegd om te redeneren over een programma en om simpele bewijzen mee op te stellen.

Naast het tekstboek is er een uitgebreid werkboek waarin de belangrijkste onderwerpen nog eens worden samengevat, moeilijke onderwerpen extra worden uitgelegd en waarin een veelheid aan opdrachten staat om zelf met de materie te oefenen. De cursus kent een bijzondere verplichting die bestaat uit twee practicumopdrachten. Beide opdrachten moeten met een voldoende worden afgesloten. Deze opdrachten maken het mogelijk om zelf aan de slag te gaan met de onderwerpen die zijn bestudeerd. De cursus wordt afgesloten met een schriftelijk openboektentamen over de hele stof van de cursus.