Trajecten van eenzaamheid
Eenzaamheid is een pijnlijk gevoel door een ervaren tekort aan de hoeveelheid of kwaliteit van sociale contacten. Bij 110 kinderen die deelnamen aan de Nijmegen Longitudinal Study on Infant and Child Development werd eenzaamheid in kaart gebracht op 9-, 13-, 16- en 21-jarige leeftijd. Het merendeel van deze groep (56%) ervaarde weinig eenzaamheid gedurende deze hele periode. Iets minder dan een kwart van de jongeren (22%) ervaarde weinig eenzaamheid tijdens de jongere jaren, maar voelde zich duidelijk meer eenzaam tussen hun 16e en 21e. De laatste groep (22%) voelde zich vooral op jonge leeftijd eenzaam, maar dit verbeterde tijdens de latere puberteitsjaren.
Psychosociale klachten
Uit het onderzoek blijkt dat jongeren die tijdens hun puberteit of prille volwassenheid eenzaamheid ervaren, op 21-jarige leeftijd vaker last hebben van psychosociale klachten zoals depressie, angst of een laag zelfbeeld. Deze klachten op 21-jarige leeftijd hangen niet samen met het psychosociaal functioneren op 9-jarige leeftijd en zijn dus waarschijnlijk een gevolg van de ervaren eenzaamheid. Interventies gericht op het verminderen van eenzaamheid onder jongeren lijken van groot belang, zeker nu het aantal eenzame jongeren sterk is toegenomen als gevolg van de recente coronamaatregelen.
