‘Milieuproblemen en oplossingen kunnen niet meer in isolatie geanalyseerd worden’, meent de kersverse hoogleraar Dekker. ‘Als voorbeeld: zoetwater wordt gebruikt voor drinkwater, maar ook voor landbouw en energie. Als we voedsel importeren, importeren we ook indirect het water wat gebruikt is om dit voedsel te verbouwen. Deze koppeling noemen we ook wel de nexus. Willen we een wereld krijgen volgens de Parijs-afspraken, een wereld met een maximale temperatuurstijging van twee graden, dan moeten we geïntegreerde oplossingen vinden.’

Duurzaamheid

Dekker denkt dat er veel mogelijkheden zijn om het duurzaamheidsprofiel van de faculteit MST en van de Open Universiteit als geheel verder te verbeteren. ‘Binnen de faculteit MST zijn de lijntjes kort. Ik denk dat er goede kansen liggen voor sustainable business en financing. Maar daarnaast hoop ik ook de samenwerking aan te kunnen gaan met computer science, bijvoorbeeld als het gaat om thema’s als grote mondiale klimaat- en milieumodellen.’ En daar houdt Dekkers ambitie niet op. ‘Tegelijk wil ik verder onderzoek doen naar de diverse Sustainable Development Goals, die de VN in 2015 heeft vastgesteld. Deze SDG’s beschrijven op zeventien verschillende thema’s wat er in 2050 bereikt moet worden om uiteindelijk de gewenste, duurzame wereld te krijgen die we nastreven.’

Slagvaardig werken aan oplossingen

Geïntegreerde modellen van het milieu zijn belangrijke tools voor beleidsmakers. Niet alleen om beter inzicht te krijgen in de oorzaken van milieuvraagstukken, hun impact op ecosystemen en de samenleving, maar ook over de wijze waarop slagvaardig gewerkt kan worden aan het oplossen van deze vraagstukken. ‘Alleen door een multidisciplinaire benadering krijgen we op wetenschappelijk onderzoek gebaseerde informatie die beleidsmakers kunnen gebruiken om milieuvervuiling beter en gerichter aan te pakken’, zegt Dekker. ‘De methode van IEM heeft zich de afgelopen jaren inmiddels al behoorlijk bewezen, dus past de leerstoel perfect in het multidisciplinaire onderzoeksprogramma van de faculteit MST.’
Hoewel binnen de leerstoel de focus ligt op natuurwetenschappelijke aspecten, zal de samenwerking met de sociale wetenschappen een essentieel onderdeel zijn.

Bruggen slaan

Dekkers benoeming tot hoogleraar IEM komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Zo koos de benoemingsadviescommissie voor Dekker op grond van diens “grote wetenschappelijke trackrecord (publicaties en wetenschappelijke acquisitie), zijn promotiebegeleiding, zijn visie op onderwijs en onderzoek en daarmee de invulling van de leerstoel en de mogelijke verbreding en verbinding binnen de faculteit en daarbuiten”. Bovendien ziet de commissie veel mogelijkheden voor Dekker als het gaat om “bruggen slaan over disciplinegrenzen heen, met name naar Computer Science en Managementwetenschappen”. Ook prijst de commissie Dekkers kracht in het verwerven van onderzoeksubsidies.

Over Stefan Dekker

Na zijn studies aan de Hogeschool Zeeland (Weg- en Waterbouwkunde, 1989-1992) en de Avans Hogeschool Tilburg (Milieutechniek, 1989-1992) behaalde Dekker in 1995 zijn master Fysische Geografie aan de Universiteit van Amsterdam. Daar werkte hij tot 2000 bij de vakgroep Physical Geography & Soil Science – resulterend in een promotie -, alvorens hij de overstap maakte naar de Universiteit van Utrecht, waar hij tot 2011 actief was als assistent professor Milieuwetenschappen. In 2012 werd hij er aangesteld als associated professor Ecohydrologie, een functie die hij ook nu nog bekleedt naast zijn functie aan de Open Universiteit. Tussen de bedrijven door was Dekker actief als gastprofessor aan het Max Planck Instituut in Hamburg (april 2009-augustus 2009) en de universiteit van Exeter (april 2014 - augustus 2014). Dekker heeft talloze (internationale) publicaties op zijn naam staan en verrichtte uitgebreid onderzoek op het gebied van water, klimaat, ecosystemen en eco-hydrologie.